Simon van Cyrene – Hij die het kruis droeg

Kom allen naar Mij toe die afgemat en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem mijn juk op en kom bij Mij in de leer, omdat Ik zachtmoedig ben en eenvoudig van hart, en u zult rust vinden voor uw ziel. Want mijn juk is zacht en mijn last is licht. – Matteüs 11:28-30

Dit is een verhaal geschreven door Khalil Gibran. Khalil Gibran neemt ons mee naar de gebeurtenissen tijdens de Lijdensweg van Jezus Christus. Wij ontmoeten Simon van Cyrene, een doodnormale man die getuige werd van de Lijdensweg van Jezus Christus. Hij werd niet zomaar een getuige, hij zou ook een rol in de Lijdensweg spelen. Gezegend als hij is wordt Simon benaderd door een Romeinse soldaat om het kruis van onze Lieve Heer te dragen. Hij voelt zich geëerd en zijn hart begint sneller te kloppen. Een teken van liefde en niet van angst. Simon droeg het kruis en hij voelde dat het zwaar was. Jezus kijkt hem aan en doet Zijn hand op de schouder van Simon en plotseling voelde het kruis lichter aan. Alsof Jezus Simon vleugels had gegeven, zo voelde het aan. Jezus vertelt hier Simon om hem te volgen en hij zegt hem woorden zoals “In elke donkere uur, in je diepste wanhoop, in elke beproeving en in elke moment van angst of pijn zal ik, Jezus Christus, mijn hand op je schouder leggen en je er doorheen helpen. Je zult rust vinden in je ziel, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.”

Wat zal dat voor wondervol gevoel geweest zijn toen Jezus Christus Zijn hand op de schouders van Simon van Cyrene legde? Moge hij ons zondaars ook aanraken en ons vleugels geven, dat we in zijn glorie aan het kruis mogen opstijgen.

Dit verhaal is vrij vertaald vanuit het Engels naar het Nederlands door het SOJP. Het komt uit het boek “Jesus Son of Men – Khalil Gibran.” Geniet ervan:

Simon van Cyrene
Hij die het kruis droeg

Ik was op mijn weg naar de velden toen ik Hem Zijn kruis zag dragen; en schare [aan mensen] volgden Hem.

Ik ben toen ook naast Hem gaan lopen.

Zijn last liet hem meerdere malen stoppen, doordat Zijn lichaam uitgeput raakte.

Toen benaderde een Romeinse soldaat mij, zeggende: “Kom, jij bent sterk en stevig gebouwd, draag het kruis van deze man.”

Toen ik deze woorden hoorde, zwol mijn hart in mij en ik was dankbaar.

En ik droeg Zijn kruis.

Het was zwaar, want het was gemaakt van populieren doorweekt met de regen van de winter.

En Jezus keek me aan. En het zweet van Zijn voorhoofd liep neer op Zijn baard.

Weer keek hij me aan en zei hij: “Drink jij ook vanuit deze beker? Jij zal werkelijk het rand hiervan drinken tot het einde der tijden.”

Dit zeggende plaatste Hij Zijn hand op mijn vrije schouder. En we liepen samen naar de Heuvel van de Schedel.

Maar nu voelde ik niet het gewicht van het kruis. Ik voelde alleen Zijn hand. Het was als een vleugel van een vogel op mijn schouder.

Vervolgens bereikten we de top van de heuvel, en daar wachtten ze om Hem te kruisigen.

En toen voelde ik het gewicht van de boom.

Hij uitte geen woord toen ze de spijkers in Zijn handen en voeten insloegen, noch maakte hij een geluid.

En Zijn ledematen trilden niet onder de hamerslagen.

Het leek alsof zijn handen en voeten waren gestorven en weer zouden leven tot het vol met bloed zou zijn. Toch leek het alsof Hij de spijker zocht, zoals een prins die zijn scepter zoekt; en dat Hij verlangde om in de hoogte te worden verheven.

En mijn hart dacht niet om medelijden te hebben met hem, want ook ik was vol verwondering.

Nu is de man wiens kruis ik droeg mijn kruis geworden.

Zullen ze weer tegen mij zeggen, “draag het kruis van deze man,” dan zou ik het dragen tot mijn weg eindigde bij het graf.

Maar ik zou Hem smeken om Zijn hand op mijn schouder te leggen.

Dit gebeurde vele jaren geleden; en nog steeds wanneer ik de groeven in het veld volg, en in dat suf moment voor het slapen gaan, denk ik altijd aan die Geliefde Man.

En ik voel Zijn gevleugelde hand, hier, op mijn linker schouder.