Catechese
[dropcap style=” “]T[/dropcap]eam Catechese heeft tot doel jongeren te leren wie Christus is en een persoonlijke relatie met Hem op te bouwen. Wie is God en waarom heb ik Hem nodig? en Wie is de Kerk en waarom heb ik Haar nodig? zijn vragen die Team Catechese beantwoordt.
In Christus
Christenen dienen zoals Christus te zijn. Dat betekent concreet dat wij in alle aspecten van ons leven ons richten tot Christus. Hoe moet ik handelen, wat is de zin van mij leven, welke kwaliteiten heb ik en hoe zet ik ze in, wie moet ik liefhebben etc. Al deze vragen worden door God beantwoord, en wij kunnen door Christus voorbeeld te volgen en begeleid te worden door de Heilige Geest een zinvolle leven hebben.
Laten we nu en in alle eeuwigheid vrede uit ons hart geven.
Moge de vrede van de Heer in ons hart wonen en ons beschermen, nu en in alle eeuwigheid.
De Heer zei tegen Zijn discipelen, toen ze elkaar ontmoetten in de bovenkamer in de dagen van de Opstanding:
Vrede zij met u, mijn geliefde; moge de vrede onder u wonen, nu en in alle eeuwigheid.
O Heer, die ons heeft geboden lief te hebben. Laat Uw liefde onder ons heersen in alle dagen van ons leven.
Eer aan God in den hoge en vrede en rust op aarde en goede hoop aan alle mensenkinderen.
God houdt van ons
De HEER heeft bedoeld dat wij zoals Hij worden, zoals blijkt toen God de eerste mens, Adam, schiep: ‘God zei: ‘Laten wij mensen maken die ons evenbeeld zijn, die op ons lijken‘ (Genesis 1:26). God zegende de mens, hetgeen betekent dat wij Gods gunst en bescherming hebben verkregen: ‘Hij zegende hen en zei tegen hen: ‘Wees vruchtbaar en word talrijk, bevolk de aarde en breng haar onder je gezag‘ (Genesis 1:28). Die zegen is over alles wat wij doen. Vandaar dat wij in alles dankbaar moeten zijn aan God.
Zoals Christus Zijn leven heeft gegeven voor zijn Bruid, moeten wij Hem gehoorzaam zijn en naar Zijn evenbeeld worden. God heeft de mens geschapen naar Zijn evenbeeld, maar is in de persoon van Christus van de hemel naar de aarde gekomen voor ons. Zo veel houdt God van de wereld en de mensen die hij heeft geschapen: Want zo heeft God de wereld liefgehad, dat hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, zodat al wie in hem gelooft niet zal vergaan maar eeuwig leven zal hebben (Johannes 3:16).
Om die reden moeten wij ook een levend offer voor onze naasten zijn, want wie van zijn naaste houdt, heeft God lief met heel zijn hart, kracht, verstand en ziel ❤️
Een nieuw Leven
Door Zijn opstanding heeft Christus onze dood tenietgedaan en ons een nieuwe leven gegeven in Hem. Met de Qurobo Alohoyo vieren wij – naast de eerste dag van ons (nieuwe) leven – tevens de laatste Dag van ons leven. De ‘laatste Dag’ hangt samen met de dag des Oordeels, waarop Christus, zoals hij aankondigde, zal komen (Mattheüs 24:32). Op deze dag toont Christus Zijn liefde voor ons, omdat ‘Hiermee wordt zijn liefde in ons voltooid dat we vrijmoedig zijn op de oordeelsdag omdat zoals hij was, ook wij in deze wereld zijn‘ (1 Johannes 4:17).
Wat moeten wij in voorbereiding doen? Het antwoord is: ons dagelijks gereed maken om de HEER te ontvangen, omdat alleen de Vader weet wanneer Christus komt (Mattheüs 24:32). Het doel van de Qurobo Alohoyo is om weer in communie (letterlijk: gemeenschap) met God en onze naasten te zijn. Als christenen hoeven wij ons aan maar 1 gebod te houden, te weten: ‘U zult de HEER, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en al uw kracht en heel uw verstand‘ (Mattheüs 22:37). Wij moeten als volgelingen van Christus dus als één gemeenschap in Christus zijn om zo ons nieuwe Leven in Christus te vieren. Met de Qurobo Alohoyo leren wij een liturgisch en goddelijk leven te leiden zoals dat gepast is bij de Bruid van Christus.
Qurobo Alohoyo
Volk: Mijn Heer Koning, eniggeboren Zoon en Woord van de hemelse Vader, die van nature onsterfelijk bent. In Uw goedheid nam U het op U om voor het leven en de verlossing van de mensheid naar ons toe te komen. U nam een lichaam aan uit de heilige, glorieuze en reine maagd, de Moeder Gods, Maria. Zonder verandering werd U mens en werd U voor ons gekruisigd, Christus onze God. Door Uw dood heeft U onze dood vertrapt en vernietigd en U was één van de heilige Drievuldigheid. En samen met Uw Vader en Uw Heilige Geest wordt U aanbeden en verheerlijkt: heb medelijden met ons allen!
De Qurobo Alohoyo wordt ook wel de Goddelijke Liturgie genoemd. ‘Liturgie’ betekent een gemeenschappelijke dienst. De kerk is de plek waar de gemeenschappelijke dienst wordt gevierd en de gemeenschap samenkomt. Het belijden van jouw religie en het ervaren van spiritualiteit is dus in wezen een gedeelde ervaring met jouw medechristenen. De Qurobo Alohoyo leert ons dat wij nooit alleen tot God kunnen komen en de HEER kunnen leren kennen. Wij hebben daarvoor de Kerk en elkaar nodig, vooral in de huidige individualistische samenleving.
Het Laatste Avondmaal
Met de Goddelijke Liturgie vieren wij Christus’ lijden, dood en Opstanding. Dit heeft zijn achtergrond in het volgende. Na de Hemelvaart van Christus, vierden de discipelen van Christus de Laatste Avondmaal iedere week opnieuw.
Breken van het brood
De discipelen kwamen op de eerste dag van de week, te weten zondag, bijeen om het ‘brood te breken’ (Handelingen 2:42-46 en 20:7). Het ‘breken van brood’ refereert naar de Laatste Avondmaal: het brood dat gebroken en uitgedeeld wordt, alsook de drinkbeker die gegeven wordt, is de deelname aan het Lichaam en Bloed van Christus (1 Korintiërs 10:16). De Goddelijke Liturgie is dus gebaseerd op de Laatste Avondmaal.
Lijden
Tijdens de maaltijd van de Laatste Avondmaal zei Christus: ‘Doe dit tot mij nagedachtenis’ (Lucas 22:19) Christus brak vervolgens het brood en daarmee refereerde naar Zijn lijden. Christus werd immers de volgende ochtend (op Goede Vrijdag) als het Lam van God gekruisigd (Jesaja 53). Christus heeft hiermee, door zichzelf als Lam van God op te offeren, de zonden van de wereld weggenomen (Johannes 1:29). Vervolgens heeft Christus ons verlost van de dood door zijn wederopstanding (Eerste Paasdag).
Herdenking
Tijdens de Qurobo Alohoyo herdenken wij actief Zijn lijden, dood en Opstanding – precies zoals Hij Zijn discipelen gebood om te doen.
Gezamenlijke viering
Tussen de Liturgie van het Woord en het Eucharistisch Gebed breekt het moment aan van vergeving en verzoening, welk letterlijk zichtbaar wordt met een zoen: een heilige en goddelijke kus.
Vrede (Shlomo)
Het moment aan van vergeving en verzoening vindt namelijk plaats door een handkus (Shlomo) die vanuit het altaar wordt doorgegeven aan de hele gemeenschap. Hierbij zegt de gever: ‘de vrede van onze Heer en God’, waarop de ontvanger antwoordt met ‘moge Hij met ons en onder ons zijn’. Wat is de achtergrond hiervan? De achtergrond is dat de Heilige drie-ene God vol erbarmen is.
Geestelijk offer
God wil geen materiele (dieren)offers meer, zoals in de joodse eredienst. God wil dat wij onszelf als ‘geestelijke offers opdragen met een vermorzeld hart en een nederige geest’. Waarom? Zodat in ons een nieuw hart wordt geschapen, onze geest wordt vernieuwd en wij vernieuwd in de nieuwe wereld worden gevestigd. Wij moeten onszelf dus opofferen en ons lichaam en geest zien als de plek waar de HEER verblijft. Daarom is voor God het zo belangrijk dat Zijn gemeenschap in vrede is met elkaar en dat wij elkaar vrede toewensen. Zo leert de Bijbel ons:
‘Als gij uw gave komt brengen naar het altaar en daar schiet u te binnen dat uw broeder iets tegen u heeft, laat dan uw offer voor het altaar achter, ga u eerst met uw broeder verzoenen en kom dan terug om uw offer aan te bieden’. (Mattheus 5:23-24)
Actieve participatie
De Qurobo Alohoyo is niet alleen de eerste dag van ons nieuwe leven, maar tegelijkertijd de Laatste Dag. De Goddelijke Liturgie is daarmee het begin en eind van ons leven.
Dagelijks leven
Deze viering moet doorwerken in ons dagelijkse leven. Deze actieve participatie werkt op verschillende manieren in ons leven door. Wij moeten als één gemeenschap in de voetsporen van Christus treden en dat kan alleen beginnen door actief te participeren in het liturgisch leven van de Kerk. Dat is namelijk het Lichaam van Christus. Dat betekent dat wij leven op een manier die toont dat wij aan elkaar verbonden zijn en afhankelijk zijn van elkaar.
Elke dag
God heeft de wereld in zeven dagen geschapen, waarbij de zondag de eerste dag van de schepping is (‘yawmo dhad bshabo’). De zevende dag, de zaterdag (‘yawmo dshabtho’), is de sabbat: de rustdag die God heiligde en Zijn volk gebood om in ere te houden door van hun werk te rusten. Christus heeft met Zijn komst alle wetten vervuld en zo heeft Christus ook op de zevende dag gerust; namelijk in Zijn graf. Echter, een dag later, op de eerste dag van de week (zondag), staat Christus op. Hij heeft de dood die over de mensheid heerste verslagen en daarmee een nieuwe dag ingesteld om Hem gemeenschappelijk te aanbidden. De Goddelijke Liturgie wordt daarom traditioneel gezien op de eerste dag van de week gevierd, omdat dit de dag van de Opstanding is. Op deze dag heeft Christus de dood verslagen door op te staan uit de dood.
Onze kerk
Wat is de betekenis van het woord ‘kerk’? In het Syrisch is het woord kerk ‘cīdto’, hetgeen letterlijk ‘feest’ betekent. De mannelijke versie van het woord kerk is in het Syrisch ‘cīdo’. Het woord ‘cīdto’ is vrouwelijk, omdat onze kerk de Bruid is van Christus. De kerk is de plek waar een gemeenschap samenkomt om feest te vieren. Wie gaat er nu naar ene feest zonder actief mee te doen? Het is dus belangrijk dat alle feestgangers actief mee-participeren met de kerkdienst – en niet alleen zitten kijken hoe andere feest vieren.
De Goddelijke Liturgie (Qurobo Alohoyo) is als ware het hemelse bruiloftsfeest van Christus (de Bruidegom). Dit bruiloftsfeest vieren alle christenen samen en kunnen wij niet zonder elkaar realiseren. De bruid (de kerk) moet immers volmondig en tezamen ‘Ja’ zeggen tegen de bruidegom. Lees hier verder over het vasten.
De liturgie, wat de betekenis heeft tot een gemeenschappelijke handeling beperkt zich namelijk niet alleen tot de kerkdiensten, maar speelt zich voornamelijk buiten af buiten de kerkdiensten. In het kerkgebouw heeft de liturgie echter twee functies: enerzijds heeft zij een apologetisch en dogmatisch karakter, d.w.z., zij onderwijst het juiste geloof en anderzijds heeft zij een pedagogisch en missiologisch karakter, d.w.z., zij helpt de gemeenschap verder om de uitdagingen in de samenleving te overwinnen en haar dienstbaar te maken. Wij worden immers na het ontvangen van de Mysteries naar de wereld gezonden om te getuigen van het koninkrijk Gods, waarbij catechese en missionair werk als de belangrijkste taken worden gezien.
Met name voor jongeren is het belangrijk dat zij van jongs af aan leren wie de kerk is en te ontdekken hoe zij daar zelf onderdeel van uitmaken. Het is voor hen niet alleen belangrijk om onderwijs te krijgen in traditie, taal en religie, maar nog belangrijker om aan liefdadigheid te doen; dat het geven mooier is dan iets te ontvangen. Dit zorgt er ook voor dat ze meer waarde hechten aan hun spullen en God dankbaar (eucharistia) zijn voor Zijn barmhartigheid. Deze deugden leren ze echter binnen het Liturgisch jaar van de kerk en daarom wil het SOJP boeken ontwikkelen volgens het kerkelijk jaar.
Evenals is het voor de ouderen belangrijk dat zij gevoed worden met het juiste geloof door middel van een Syrisch-orthodoxe catechismus. Dit willen wij doen met als doel om meer bewustzijn te creëren voor onze plek en bijdrage aan deze maatschappij.
De opdracht van de Orthodoxe kerk is het voortzetten en beschikbaar stellen van de genezing van de mens als één gemeenschap van God, de Bruid van Christus. Dit is aan haar toevertrouwd door Christus, die de mogelijkheid van vereniging met God, die oorspronkelijk door de zonde verloren was gegaan, weer aan de mensheid heeft hersteld door Zijn geboorte, dood en opstanding. Het verlies van deze vereniging met de Schepper leidde niet alleen tussen disharmonie van de mens ten opzichte van God, maar maakte de mens ook zwak en onderworpen aan ziekte en lijden. Alle Mysteries (sacramenten) – bij uitstek het Mysterie van de Eucharistie – komen voort uit het gebod van Christus om het koninkrijk van God te verkondigen, de zieken te genezen (Marcus 6:7-13) en het volk voor te bereiden op de tweede komst, waarbij Hij haar tot Zijn Bruid zal nemen.
Een belangrijke orthodoxe (i.e. de juiste manier van aanbidding) bijdrage aan de heling van de mens is dan ook de liturgie. De Kerk houdt zich bezig met de liturgie, omdat het gebruik van rituelen, muziek en iconen in de liturgie niet alleen het verhaal van God vertelt, maar van het hele ‘Lichaam van Christus’ (d.w.z. alle heiligen). Dit betekent dat de liturgie twee functies heeft: Enerzijds heeft zij een apologetisch en dogmatisch karakter, d.w.z., zij onderwijst het juiste geloof en anderzijds heeft zij een pedagogisch en missiologisch karakter, d.w.z., zij helpt de gemeenschap verder om de uitdagingen in de samenleving te overwinnen en haar dienstbaar te maken. Om dit doel te bereiken hebben we twee dingen nodig: