Thema's
Pinksteren
In het Oude Testament was Pinksteren het feest dat vijftig dagen na Pesach plaatsvond. Zoals op het Pesachfeest de uittocht van de Israëlieten uit de slavernij van Egypte werd gevierd, zo werd er op Pinksteren God’s gave van de tien geboden aan Mozes op de berg Sinaï gevierd.
In het Nieuwe Testament van de Messias krijgt Pesach zijn nieuwe betekenis als de viering van Christus’ dood en opstanding, de ”uittocht” van mensen uit deze zondige wereld naar het Koninkrijk van God. Daarnaast is in het nieuwe testament Pinksteren vervuld en vernieuwd door de komst van de ”nieuwe wet”, de neerdaling van de Heilige Geest op de discipelen van Christus.
En toen de Pinksterdag aanbrak, waren allen tezamen bijeen. En eensklaps kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en vulde het gehele huis, waar zij gezeten waren; en er vertoonden zich aan hen tongen als van vuur, die zich verdeelden, en het zette zich op ieder van hen; en zij werden allen vervuld met de heilige Geest en begonnen met andere tongen te spreken, zoals de Geest het hun gaf uit te spreken… (Handelingen 2:1-4)
De Heilige Geest die Christus had beloofd aan zijn discipelen kwam op de dag van Pinksteren (Johannes 14:26, 15:26, Lukas 24:49, Handelingen 1: 5). De apostelen ontvingen “de kracht van boven” en zij begonnen te prediken over en te getuigen van de verrezene Christus, de Koning en de Heer. Dit moment wordt traditioneel gezien als de geboortedag van de kerk.
In de liturgische diensten van het Pinksterfeest wordt de komst van de Heilige Geest gevierd samen met de volledige openbaring van de goddelijke Drie-eenheid: Vader, Zoon en Heilige Geest. De volheid van de Godheid openbaart zich met de komst van de Geest naar de mens en de kerkhymnen vieren deze openbaring als de laatste daad van God’s zelfopenbaring en gift aan de wereld van Zijn creatie.
Op Pinksteren hebben we de laatste vervulling van de zending van Jezus Christus en het eerste begin van het messiaanse tijdperk van het Koninkrijk van God dat mystiek aanwezig is in deze wereld in de Kerk van de Messias. Om deze reden staat de vijftigste dag als het begin van het tijdperk dat boven de beperkingen van deze wereld is, vijftig is dat getal dat staat voor eeuwige en hemelse vervulling in Joodse en Christelijke mystieke vroomheid: zeven keer zeven, plus één.
Pinksteren wordt dus een apocalyptische dag genoemd, wat de dag van de laatste openbaring betekent. Het wordt ook een eschatologische (De leer van de eschata (= laatste dingen), de toekomstige dingen die gebeuren moeten) dag genoemd, wat de dag van het laatste en perfecte einde betekent. Want wanneer de Messias komt en de dag des Heren nabij is, worden de “laatste dagen” ingewijd waarin God verklaart: “Ik zal mijn Geest uitstorten op al wat leeft.” Dit is de oude profetie waarnaar de apostel Petrus verwijst in de eerste preek van de christelijke kerk die werd gepredikt op de eerste zondag van Pinksteren (Handelingen 2: 1-7; Joel 2: 28-32).
Nogmaals moet worden opgemerkt dat het Pinksterfeest niet eenvoudigweg de viering is van een gebeurtenis die eeuwen geleden plaatsvond. Het is de viering van wat er vandaag moet en zal gebeuren met ons in de Kerk. We zijn allemaal gestorven en opgestaan met de Messias-Koning en we hebben allemaal zijn meest Heilige Geest ontvangen. Wij zijn de ‘tempels van de Heilige Geest’. Gods Geest woont in ons (Romeinen 8; 1 Korinthiërs 2-3, 12; 2 Korinthiërs 3; Galaten 5; Efeziërs 2-3). Wij, door ons eigen lidmaatschap van de kerk, hebben “het zegel van de gave van de Heilige Geest” ontvangen in het sacrament van de chrismatie. Pinksteren is ons overkomen.
Zo is Pinksteren zowel een vernieuwing van ons leven als een vervulling van Gods wil voor ons. Dezelfde wil die ons op de dag van onze geboorte werd geschonken. We bidden dat je in dit Pinksterseizoen voelt dat de Heilige Geest op je neerdaalt, terwijl je doorgaat met het uitvoeren van Gods missie.
Comments are closed