Handeling: Dit is het moment waarop het gelovige volk zingen. Dit markeert thans het begin van de Qurobo Alohoyo. (Officieel maken deze hymnen geen onderdeel uit van de Qurobo Alohoyo, maar deze worden gezegd tijdens het aansteken van de kaarsen). Bij het aansteken van de rechterkaars wordt ‘B-nuhrok ḥozeynan nuhro’ door de shamosho gezegd die de kaars aan steekt. 

De hymne ‘Ḥasyo w-qadīšo’ wordt gezegd wanneer links van het altaar een kaars wordt aangestoken.

Uitleg: Gezien het feit dat het gelovige volk zich liturgisch gezien op dit moment nog in het Oude Testament bevindt, leven zij nog in duisternis (in de zonde, de dood en het kwaad). Christus is immers nog niet geopenbaard aan de mensheid. Wij erkennen in deze hymne dat Christus het Ware Licht is (Psalm 36:10), zoals Hij zelf zei: ‘Ik ben het Licht van de wereld, opdat iedereen die in Mij gelooft, niet in de duisternis blijft’ (Johannes 12:46). In deze hymne wordt Christus verder geprezen als de reine en heilige en verzoeken wij Hem om in ons werken te scheppen die wij in Zijn naam kunnen doen. Wij verzoeken God aldus om in ons te wonnen en heel ons natuur te verlichten, zodat niets van ons nog duister zal zijn en alle slechte en kwade gedachten van ons verdwijnen.

amo: B-nuhrok ḥozeynan nuhro, Yešuc mle nuhro. D-atu nuhro šarīro d-manhar l-kul beryon. Anhar lan b-nuhrok gayo, ṣemḥeh d-Abo šmayono.
Ḥasyo w-qadīšod-omarb-medyoray nuhro. Klī menan ḥaše bīše w-ḥušobe snayo. Hablan da-b-dakyut ne’bed ‘bode d-kinuto.

ܥܡܐ ܒܢܽܘܗܪܳܟ ܚܳܙܶܝܢܰܢ ܢܽܘܗܪܳܐ ܝܶܫܽܘܥ ܡܠܐܷ ܢܽܘܗܪܳܐ. ܕܰܐܢ̱ܬ ܗܽܘ ܢܽܘܗܪܳܐ ܫܰܪܺܝܪܳܐ. ܕܡܰܢܗܰܪ ܠܟܽܠ ܒܶܪ̈ܝܳܢ. ܐܰܢܗܰܪ ܠܰܢ ܒܢܽܘܗܪܳܟ ܓܰܐܝܳܐ. ܨܶܡܚܶܗ ܕܰܐܒܳܐ ܫܡܰܝܳܢܳܐ܀

ܚܰܣܝܳܐ ܘܩܰܕܺܝܫܳܐ ܕܥܳܡܰܪ ܒܡܶܕܝܳܪ̈ܰܝ ܢܽܘܗܪܳܐ. ܟܠܺܝ̣ ܡܶܢܰܢ ܚܰܫ̈ܶܐ ܒܺܝ̣̈ܫܶܐ ܘܚܽܘܫܳܒ̈ܶܐ ܣܢܰܝ̈ܳܐ. ܘܗܰܒܠܰܢ ܕܰܒܕܰܟܝܽܘܬ ܠܶܒܳܐ. ܢܶܥܒܶܕ ܥܒ̈ܳܕܶܐ ܕܟܺܐܢܽܘܬܳܐ܀

Eerste opening van het gordijn

De eerste keer dat het gordijn wordt geopend, duidt op de verkondiging van de komst van Christus in het Nieuwe Testament. Omdat Christus het Licht van de wereld is, en omdat niemand tot God de Vader kan komen dan door Christus, wordt het gordijn geopend (Johannes 14:6). Met het openen van het gordijn zien wij de luister van het Altaar, dat de toegang biedt tot de hemel.

Handeling: De priester bewierookt het altaar (rondom) tegen de klok in en de wierookdrager loopt achteruit voor de priester met een kaars in zijn hand. Hij maakt vervolgens een kruis voor het altaar, kust het Evangelieboek en bewierookt driemaal het gelovige volk. Vervolgens zingt het gelovige volk (en het koor) de volgende hymne om de HEER te prijzen. De reden van deze processie is om uit te beelden hoe God vanuit de hemel neerdaalt naar de aarde en Zijn Woord en goddelijk heilsplan verkondigt.

Uitleg: In deze hymne wordt duidelijk dat God een Heilige Drie-Eenheid vormt met God de Vader, God de Zoon en de Heilige Geest. Die Drie-Eenheid wordt geopenbaard in de doop door Johannes van Christus (Mattheüs 3:16-17). In deze hymne prijst het gelovige volk de verkondiging van de komst van Christus en bezingt zij diens goddelijke wezen, menswording, kruisdood en eeuwige hemelse Heerlijkheid. In deze hymne wordt aldus een samenvatting gegeven van het christelijke geloof waarin wij het mysterie van de menswording van God van begin (geboorte en doop), midden (onderwijs, Lijden, Kruisiging, afdaling naar het dodenrijk en Opstanding) tot eind (met de terugkeer naar de Vader op Hemelvaart en Tweede Komst) herdenken en vieren.

amo: Mor Malko Īḥīdoyo Bro w-Melteh d-Abo šmayono, haw d-ītaw ba-kyoneh lo moyuto. Qabel w-eto b-ṭaybuteh ḥlof ḥaye w-furqono d-genso da-bnaynošo. W-etgašam men qadīšto wa-mšabaḥto btulto dkīto Yoldat Aloho Maryam. D-lo šuḥlofo hwo barnošo, w-eṣṭleb ḥlofayn Mšīḥo Aloho dīlan. Wa-b-mawteh l-mawtan došeh w- qaṭleh. W-ītaw ḥad men tlītoyuto qadīšto. Šawyoīt mestged w-meštabaḥ, cam Abuy w-Ruḥeh qadīšo ḥus cal kulan.

ܥܡܐ ܡܳܪܝ̱ ܡܰܠܟܳܐ ܝܺܚܺܝܕܳܝܳܐ ܒܪܳܐ ܘܡܶܠܬܶܗ ܕܰܐܒܳܐ ܫܡܰܝܳܢܳܐ ܗܰܘ ܕܺܐܝ̣ܬܰܘܗ̱ܝ ܒܰܟܝܳܢܶܗ ܠܳܐ ܡܳܝܽܘܬܳܐ. ܘܩܰܒܶܠ ܘܶܐܬܳܐ ܒܛܰܝܒܽܘܬܶܗ ܚܠܳܦ ܚܰܝ̈ܶܐ ܘܦܽܘܪܩܳܢܳܐ ܕܓܶܢܣܳܐ ܕܰܒܢܰܝ̈ܢܳܫܳܐ. ܘܶܐܬܓܰܫܰܡ ܡܶܢ ܩܰܕܺܝܫܬܳܐ ܘܰܡܫܰܒܰܚܬܳܐ ܒܬܽܘܠܬܳܐ ܕܟܺܝܬܳܐ ܝܳܠܕܰܬ ܐܰ‌ܠܳܗܳܐ ܡܰܪܝܰܡ. ܕܠܳܐ ܫܽܘܚܠܳܦܳܐ ܗܘܳܐ ܒܰܪܢܳܫܳܐ ܘܶܐܨܛܠܶܒ ܚܠܳܦܰܝܢ ܡܫܺܝܚܳܐ ܐܰܠܳܗܳܐ ܕܺܝܠܰܢ. ܘܰܒܡܰܘܬܶܗ ܠܡܰܘܬܰܢ ܕܳܫܶܗ ܘܩܰܛܠܶܗ. ܘܺܐܝܬܰܘܗ̱ܝ ܚܰܕ ܡܶܢ ܬܠܺܝܬܳܝܽܘܬܳܐ ܩܰܕܺܝܫܬܳܐ. ܘܫܰܘܝܳܐܺܝܬ ܡܶܣܬܓܶܕ ܘܡܶܫܬܰܒܰܚ ܥܰܡ ܐܰܒܽܘܗ̱ܝ ܘܪܽܘܚܶܗ ܩܰܕܺܝܫܳܐ ܚܽܘܣ ܥܰܠ ܟܽܠܰܢ܀

Handeling: De priester heeft inmiddels het wierookvat teruggegeven aan de wierookdrager. De priester zingt nu door de eerste woorden van de hymne ‘Qadīšat’. Hij zegt met luide stem: ‘Qadīšat Aloho’ (Heilig bent u, HEER). Het gelovige volk en het koor antwoorden met het vervolg van deze hymne. Dit wordt driemaal herhaald, waarbij afgewisseld geantwoord wordt door de misdienaren (shamoshe) en het vrouwenkoor (shameshyothe). Bij het zingen van het woord ‘D-eṣṭlebt’ buigt het gelovige volk naar voren om eerbied te tonen voor de kruisiging van Christus. Een kruis wordt door het gelovige volk tijdens de Qurobo Alohoyo niet geslagen. 

Uitleg: De woorden van deze hymne ‘Qadīšat’ is het ‘heiligen’ door de engelen en de mensen van God. Heiligen [hauw malahe!!] God is Heilig en dat erkennen wij. De hymne ‘Qadīšat ḥayltono’ is dus een reactie op de Heerlijkheid die het gelovige volk looft in de hymne ‘Eramrmokh’.

ܥܡܐ ܩܰܕܺܝܫܰܬ ܚܰܝܠܬܳܢܳܐ. ܩܰܕܺܝܫܰܬ ܠܳܐ ܡܳܝܽܘܬܳܐ. ܕܶܐܨܛܠܶܒܬ ܚܠܳܦܰܝܢ ܐܶܬܪܰܚܰܡܥܠܰܝܢ܀

Uitleg: Wij zeggen ‘Kyrie Eleison’ omdat wij in ons smeekgebed God om vergeving van onze zonden vragen en Hem lofprijzen. Wij vragen de HEER dus om zich om ons te ontfermen. In dit gezang tot de heilige Drie-Eenheid komt duidelijk naar voren dat wij compleet afhankelijk zijn van God en Hem moeten verzoeken. Het kwaad ligt namelijk altijd op de loer (1 Petrus 5:8). Wanneer God niet bij ons is, dan verliezen wij – net als Job – zijn zegen en bescherming. Wij moeten dus onophoudelijk bidden tot God en Hem verzoeken om met ons te zijn. Niet zonder reden zegt harpier koning David dat wij 7 maal per dag moeten bidden en God moeten lofprijzen (Psalm 119:164).

Volk: Kyrie eleison, Kyrie eleison, Kyrie eleison

amo: Qurye leyson, Qurye leyson, Qurye leyson

ܥܡܐ ܩܽܘܪܝܶܐܠܰܝܣܳܘܢ. ܩܽܘܪܝܶܐܠܰܝܣܳܘܢ. ܩܽܘܪܝܶܐܠܰܝܣܳܘܢ܀

Handeling: Dit is een vaste hymne van de Qurobo Alohoyo. In de praktijk wordt deze hymne gezongen indien de bisschop aanwezig is, of indien een brief van de patriarch wordt voorgelezen. Een qoruyo leest voor uit de Handelingen van de Apostelen of de Algemene Brieven. De qoruyo gaat beneden op de trede voor de koningsdeur van de altaarruimte staan (noordkant). Hij staat dus aan de rechterkant van het altaar (links voor de kerkleden). Hij wordt niet vergezeld door een andere shamosho die een kaars vasthoudt. Wanneer hij aangeeft dat hij uit een hoofdstuk van de Brieven hij voorleest, reageert het gelovige volk met: ‘Subho l’Morhun da’Slihe’. Indien een brief van de patriarch wordt voorgelezen door de priester, dan wordt de priester vergezeld door twee shamoshe die een kaars vasthouden. 

Uitleg: In Psalm 19:5 wordt reeds geprofeteerd dat het Koninkrijk van God door de Apostelen over heel de aarde verkondigd zal worden. Deze hymne wordt gezongen wanneer uit de Handelingen van de Apostelen of (één van de) Brieven van de Apostelen wordt voorgelezen. Deze hymne wordt ook gezongen voordat de bisschop zijn preek houdt, mede omdat de bisschop een directe vertegenwoordiger is van de (twaalf) Apostelen van Christus. De hymne prijst de uitverkoren Apostelen om hun daden.

ܥܡܐ ܫܠܺܝ̣̈ܚܶܐ ܓܒܰܝ̈ܳܐ. ܕܶܐܫܬܰܕܰܪܘ̱ ܡܶܢ ܐܰܠܳܗܳܐ ܠܥܳܠܡܳܐ ܟܽܠܶܗ. ܘܰܢܦܰܩܘ̱ ܐܰܟܪܶܙܘ̱. ܣܒܰܪܬܶܗ ܕܰܒܪܳܐ ܒܶܝܬ ܥܰܡ̈ܡܶܐ ܘܥܶܒܪ̈ܶܝܗ̇ ܕܰܐܪܥܳܐ. ܣܰܒܰܪܘ̱ ܗ̱ܘܰܘ ܡܰܠܟܽܘܬܳܐ ܕܰܫܡܰܝܳܐ ܟܰܕ ܐܳܡܪܺܝܢ ܛܽܘܒܳܐ ܠܰܡܗܰܝܡܢ̈ܶܐ܀

Uitleg: Wij prijzen de HEER omdat Hij, door de neerdaling van de Heilige Geest, Alle wijsheid aan het gelovige volk heeft gegeven (Handelingen 2:1-41). Dit vieren wij ook met Pinksteren, hetgeen de 50e dag markeert na Pasen. Zo heeft God de orthodoxe Jood Saulus laten bekeren tot de architect en woordvoerder van de kerk en het Christendom (Handelingen 9:3-9). De apostel Paulus heeft toen zijn zwaard ingeruild voor de pen in het schrijven brieven en daarmee miljarden mensen bereikt. Wij zeggen om die reden dat de pen machtiger is dan het zwaard.

ܥܡܐ ܫܘܒܳܚܐ ܠܳܡܪܽܗܘ ܢܰܕܫܺܠ̈ܝܶܚܐ. ܨܽܠܘ݂ܬܽܗܘܢ ܥܡܢ. ܐܡܝܢ

Handeling: Een qoruyo leest voor uit een Brief van Paulus. Voorafgaand aan het voorlezen uit zijn brief, wordt de hymne ‘Fawlos šlīḥo’ gezongen. De qoruyo gaat beneden op de trede voor de koningsdeur van de altaarruimte staan (zuidkant). Hij staat dus aan de linkerkant van het altaar (rechts voor de kerkleden). Naast de shamosho die voorleest, staat een andere shamosho (van de rang ewangeloyo) die een kaars vasthoudt om het Licht van Christus te symboliseren. Het Woord van God is Licht en de Apostel Paulus wordt als de architect van de Kerk gezien.

Uitleg: De apostel Paulus is de architect van de kerk en hij schrijft in het begin van zijn brief aan de Galaten 1 het volgende: ‘Ik verwonder mij erover dat u zich zo snel afwendt van Hem Die u in de genade van Christus geroepen heeft, naar een ander evangelie, terwijl er geen ander is‘. Wees dus waakzaam, zoals Christus zegt, dat er velen zullen zijn die onder Zijn Naam valselijk zeggen: ‘Ik ben de Christus‘ (Mattheüs 24:5). Tegen hen zal Christus openlijk zeggen: ‘Ik heb u nooit gekend; ga weg van Mij, wettelozen!‘ (Mattheüs 7:21-23)

amo: Fawlos šlīḥo ṭubono šemcet d-omar: d-en noš nīte nsabarkun, lbar men mo d-sabarnokun, w-en malakaw men rawmo, nehwe maḥram men cīdto. D-ho nobcīn lan yulfone mšaḥlfe men kul gabīn. Ṭub l-ayno da-b-yulfone d-Aloho šarī w-šalem

ܦܰܘܠܳܘܣ ܫܠܺܝܚܳܐ ܘܛܽܘܒܳܢܳܐ ܫܶܡܥܶܬ ܕܳܐܡܰܪ. ܕܶܐܢ ܐ̱ܢܳܫ ܢܺܐܬܶܐ ܢܣܰܒܰܪܟܽܘܢ. ܠܒܰܪ ܡܶܢ ܡܳܐ ܕܣܰܒܰܪܢܳܟܽܘܢ. ܘܶܐܢ ܡܰܠܰܐܟܰܐ ܗ̱ܘ ܡܶܢ ܪܰܘܡܳܐ. ܢܶܗܘܶܐ ܡܰܚܪܰܡ ܡܶܢ ܥܺܕܬܳܐ. ܕܗܳܐ ܢܳܒܥܺܝܢ ܠܰܡ ܝܘܽܠܦܳܢ̈ܶܐ ܡܫܰܚ̈ܠܦܶܐ ܡܶܢ ܟܽܠ ܓܰܒ̈ܺܝܢ. ܛܽܘܒ ܠܰܐܝܢܳܐ ܕܰܒܝܽܘܠܦܳܢܶܗ ܕܰܐܠܳܗܳܐ ܫܰܪܺܝ ܘܫܰܠܶܡ܀

Handeling: Deze hymne wordt gezongen als loflied voor de lezing uit het Evangelie. Bij het zingen van het woord ‘Wa-sgud’ buigt het gelovige volk naar voren om eerbied te tonen voor het altaar waar Christus wordt geofferd. Na deze hymne zal de wierookdrager de drie onderdelen van de hymne ‘Baregmor ‘am shelyo’ uitspreken. De wierookdrager roept het gelovige volk op om in Godsvrees en eerbied te luisteren naar de verkondiging van de levende woorden van het heilige Evangelie door de priester. Gedurende het zingen van deze hymne bewierookt hij. Twee misdienaren staan aan beide zijden van de priester met kaarsen in hun hand; zij representeren de Apostelen die twee aan twee werden uitgezonden (Marcus 6:7). Tezamen met de priester kussen zij het Evangelie.

Handeling: Na de lezing uit het Evangelie, zingt het gelovige volk op zondagen en op de feestdagen van de HEER een hymne. Dit is een voorbeeld van een ‘algemene’ hymne die kan worden gezongen. Elke zondag en elke feestdag kent zijn eigen hymne.

Handeling: De ‘Abo Ahid’ markeert de Geloofsbelijdenis die door het gehele gelovige volk dient te worden uitgesproken. De Geloofsbelijdenis bevat de kern van het Syrisch Orthodoxe geloof (Qonuno d’haymonutho). Voorafgaand aan deze hymne neemt de priester het wierookvat en bewierookt hij het Altaar, de Heilige Mysteries – (indien de bisschop aanwezig is: de aanwezige bisschop wiens rechterhand hij kust) – en het gelovige volk. De priester geeft vervolgens het wierookvat aan de wierookdrager, die een rondgang maakt door de kerk en het gelovige volk bewierookt. Door het wierook stijgen de gebeden naar de hemel (Psalm 141:2).

Uitleg: De geloofsbelijdenis spreekt tot ons geloof in de boodschap van de Zoon en tot trouw aan de leer van God in overeenstemming met de apostolische traditie. De inhoud van de ‘Abo Ahid‘ is vastgesteld tijdens de Concilie van Nicea (325 n. Chr.) en aangevuld na afloop van de Concilie van Constantinopel (381 n. Chr.) en Efeze (431 n. Chr.). Wij belijden in de ‘Abo Ahid‘ dat God leed, stierf, werd begraven en verrees op de derde dag, zoals Hij Wilde. De Goddelijke Wil was namelijk dat Hij de Schriften en Profeten zo heeft laten zijn geschreven zoals Hij het Wilde. Christus is gekomen om de Wetten en Profeten tot vervulling te brengen. Zo had Christus ook de beker des dood aan zich voorbij kunnen laten gaan (Mattheüs 26:39). Maar Hij heeft laten zien dat Hij waarlijk goddelijk én menselijk is door de vervulling van de goddelijke Wil resp. zijn menselijke angst voor de dood. Op het moment dat hij werd doorboord met een speer, zien wij bovendien dat zijn bloed (menselijk) en water (goddelijk) niet waren vermengd (Johannes 19:34-37). Dit duidt erop dat Zijn lichaam nooit in een staat van ontbinding is geweest en te allen tijde goddelijk was. De ‘Abo Ahid‘ is de enige belijdenis die direct te herleiden is tot de Concilies. De inhoud van de hymnen van de Qurobo Alohoyo is echter door de eeuwen heen ontwikkeld en moet in dat licht worden begrepen.

amo: Abo ahid kul ‘obudo dashmayo u dar’o, wadkulhen aylen dmethazyon wadlo methazyon. Wabhad moryo Yeshu’ Mshiho ihidoyo bro dAloho. Haw dmen abo ethiled qdom kulhen ‘olme. Nuhro dmen nuhro, Aloho shariro dmen Aloho shariro. Ilido ulo ‘bido washwe busiya labuy, dbide hwo kul. Haw dmetulothan bnaynosho metul furqonan. Nheth men shmayo wethgasham men ruho qadisho  u men Maryam bthulto yoldath Aloho wahwo barnosho, westleb hlofayn byawmay Fentios Filatos. Hash u mith, wethqbar, u qom latlotho yawmin ag dasbo. Wasleq lashmayo witheb men yamino dabuy, u tub othe bshubho rabo lamdon lhaye walmithe, haw dalmalkuthe shulomo lo ith. Wabhad ruho qadisho dithauw moryo mahyono dkul. Haw dmen abo nofeq u ‘am abo u’am bro mestged u meshtabah. Haw dmalel banbiye u bashlihe. U bahdo ‘ito qadishto qatuliqi washlihoyto, umawdenan dahdoy ma’moditho lshubqono dahtohe. Wamsakenan laqyomto dmithe wal haye hathe dab’olmo da’tieth. Amin baregmor. Stawmenqawlos qoryeleison.

ܥܡܐ ܐܰܒܳܐ ܐܰܚܺܝܕ ܟܽܠ ܥܳܒܽܘܕܳܐ ܕܰܫܡܰܝܳܐ ܘܕܰܪܥܳܐ. ܘܰܕܟܽܠܗܶܝܢ ܐܰܝܠܶܝܢ ܕܡܶܬܚܰܙ̈ܝܳܢ ܘܰܕܠܳܐ ܡܶܬܚܰܙ̈ܝܳܢ. ܘܰܒܚܰܕ ܡܳܪܝܳܐ ܝܶܫܽܘܥ ܡܫܺܝܚܳܐ ܝܺܚܝܕܳܝܳܐ ܒܪܳܐ ܕܰܐܠܗܳܐ. ܗܰܘ ܕܡܶܢ ܐܰܒܳܐ ܐܶܬ̣ܝܺܠܶܕ ܩܕܳܡ ܟܽܠܗܽܘܢ ܥܳܠܡ̈ܶܐ ܢܽܘܗܪܳܐ ܕܡܶܢ ܢܽܘܗܪܳܐ. ܐܰܠܗܳܐ ܫܰܪܺܝܪܳܐ ܕܡܶܢ ܐܰܠܗܳܐ ܫܰܪܺܝܪܳܐ. ܝܺܠܺܝܕܳܐ ܘܠܳܐ ܥܒܺܝܕܳܐ. ܘܰܫܘܶܐ ܒܐܘܣܺܝܰܐ ܠܰܐܒܽܘܗܝ. ܕܒܺܐܝܕܶܗ ܗܘܳܐ ܟܽܠ. ܗܰܘ ܕܡܶܛܽܠܳܬ̣ܰܢ ܒܢܰܝ̈ܢܳܫܳܐ ܘܡܶܛܽܠ ܦܽܘܪܩܳܢܰܢ.
ܢܚܶܬ̣ ܡܶܢ ܫܡܰܝܳܐ ܘܐܶܬ̣ܓܰܫܰܡ ܡܶܢ ܪܽܘܚܳܐ ܩܰܕܺܝܫܳܐ ܘܡܶܢ ܡܰܪܝܰܡ ܒܬ̣ܽܘܠܬܳܐ ܝܳܠܕܰܬ̣ ܐܳܠܗܳܐ ܘܰܗܘܳܐ ܒܰܪܢܳܫܳܐ. ܘܐܶܨܛܠܶܒ ܚܠܳܦܰܝܢ ܒܝܰܘܡܰܝ̈ ܦܶܢܛܺܝܘܳܣ ܦܺܝܠܰܛܳܘܣ. ܚܰܫ ܘܡܺܝܬ̣ ܘܐܶܬ̣ܩܒܰܪ ܘܩܳܡ ܠܰܬܠܳܬ̣ܳܐ ܝܰܘܡ̈ܝܢ ܐܰܝܟ ܕܰܨܒܳܐ. ܘܰܣܠܶܩ ܠܰܫܡܰܝܳܐ ܘܝܺܬ̣ܶܒ ܡܶܢ ܝܰܡܺܝܢܳܐ ܕܐܰܒܽܘܗܝ. ܘܬܽܘܒ ܐܳܬ̣ܶܐ ܒܫܽܘܒܚܳܐ ܪܰܒܳܐ ܠܰܡܕܳܢ ܠܚܰܝ̈ܶܐ ܘܰܠܡܺܝ̈ܬ̣ܶܐ. ܗܰܘ ܕܰܠܡܰܠܟܽܘܬ̣ܶܗ ܫܽܘܠܳܡܳܐ ܠܳܐ ܐܺܝܬ̣. ܘܰܒܚܰܕ ܪܽܘܚܳܐ ܩܰܕܺܝܫܳܐ ܕܐܺܝܬ̣ܰܘܗܝ ܡܳܪܝܳܐ ܡܰܚܝܳܢܳܐ ܕܟܽܠ.
ܗܰܘ ܕܡܶܢ ܐܰܒܳܐ ܢܳܦܶܩ ܘܥܰܡ ܐܰܒܳܐ ܘܥܰܡ ܒܪܳܐ ܡܶܣܬܓ̣ܶܕ ܘܡܶܫܬܰܒܰܚ. ܗܰܘ ܕܡܰܠܶܠ ܒܰܢܒܺܝ̈ܶܐ ܘܒܰܫܠܺܝ̈ܚܶܐ. ܘܒܰܚܕܳܐ ܥܺܕܬܳܐ ܩܰܕܺܫܬܳܐ ܩܰܬܽܘܠܺܝܩܺܝ ܘܰܫܠܺܝ̣ܚܳܝ̣ܬܳܐ. ܘܡܰܘܕܶܢܰܢ ܕܰܚܕܳܐ ܗܺܝ ܡܰܥܡܽܘܕܺܝܬ̣ܳܐ ܠܫܽܘܒܩܳܢܳܐ ܕܰܚܛܳܗ̈ܶܐ. ܘܰܡܣܰܟܶܝܢܰܢ ܠܰܩܝܳܡܬܳܐ ܕܡܺܝ̈ܬ̣ܶܐ ܘܰܠܚܰܝ̈ܶܐ ܚܰܕ̈ܬ̣ܶܐ ܕܰܒܥܳܠܡܳܐ ܕܰܥܬܺܝܕ. ܐܰܡܺܝܢ ܒܰܪܶܟ̣ܡܳܪܝ̱܀ ܣܛܰܘܡܶܢܩܰܐܠܳܘܣ ܩܽܘܪܝܶܐܠܰܝܣܳܘܢ ܀

Liturgie van de Eucharistie

De Liturgie van de Eucharistie bevat het centrale gedeelte van de Qurobo Alohoyo. Deze liturgie (‘anafora’) bevat de sacramentale gedachtenis van het Laatste Avondmaal. Onderdelen hiervan zijn de voorbeden, het nemen van de communie en de slotzegen. Veelal wordt de Anafora van Mor Yakub gezongen.

Handeling: De woorden van deze hymne zien op Vredewens. De vrede wordt door de priester genomen van de nog bedekte Mysteries (door de overgeslagen hoek van de shushefo te kussen). De vrede (‘Shlomo‘) komt dus van Christus en het wierookvat wordt gekust om deze te voorzien van de vrede van Christus. Vervolgens neemt de wierookdrager de zegening van de priester over en kust de wierookdrager het Evangelieboek. De wierookdrager geeft de Vredewens door aan het gelovige volk, mede middels het wierookvat. Het gelovige volk wenst elkaar vrede, aan ieder wie naast hem staat, met een goddelijke en heilige kus in de liefde van de HEER, onze God. Degene die de Vrede geeft zegt: ‘De vrede van onze Heer en God’ (‘Šlomeh d-Moran w-Alohan‘). Degene die de Vrede ontvangt zegt: ‘Moge Hij met ons en onder ons zijn’ (‘Nehwe ‘aman w-baynotan​‘).

Handeling: In deze hymne zingt het gelovige volk tezamen met de engelenkoren in de hemel: ‘Heilig, Heilig, Heilig’. Samen met hen zingt het gelovige volk een logzang op Christus. Het is de HEER die de hemel (als Schepper) én de aarde (met zijn Eerste en Tweede Komst) vervult met Zijn universele en tijdloze heerlijkheid. 

Uitleg: Deze hymne wordt als lofzang op Christus tezamen met de engelen van God gezongen. De kerk is bij de viering van de Qurobo Alohoyo namelijk gevoegd bij de negen engelenkoren in de hemel. Christus vervult immers de hemel en aarde met zijn kosmische Heerlijkheid die tijdloos is. Bij de intrede van Christus in Jeruzalem, riep de aanwezige menigte haar bewondering uit in erkenning van de Messias, de Zoon van God (Mattheüs 21:9). ‘Hosanna’ is een oproep tot verlossing door God. Bij Zijn intrede – hetgeen wij tijdens Palmpasen vieren – waren de kinderen in de tempel te horen en zij zeiden: ‘Hosanna voor de Zoon van David!’. Hier zien wij dat God, de HEER, spreekt via kinderen. Want het koninkrijk van God behoort toe aan wie is zoals zij (Mattheüs 10:14).

ܥܡܐ ܩܰܕܺܝܫ ܩܰܕܺܝܫ ܩܰܕܺܝܫ ܡܳܪܝܳܐ ܚܰܝܠܬܳܢܳܐ. ܗܰܘ ܕܰܡܠܶܝܢ ܫܡܰܝܳܐ ܘܰܐܪܥܳܐ ܡܶܢ ܬܶܫܒ̈ܚܳܬܶܗ. ܐܽܘܫܰܥܢܳܐ ܒܰܡܪ̈ܰܘܡܶܐ. ܒܪܺܝܟ ܕܶܐܬܳܐ ܘܳܐܬܶܐ ܒܰܫܡܶܗ ܕܡܳܪܝܳܐ. ܬܶܫܒܽܘܚܬܳܐ ܒܰܡܪ̈ܰܘܡܶܐ

Handeling: Bij het uitspreken van de woorden ‘lok sogdinan’ buigt het gelovige volk omdat daarmee wordt uitgesproken dat wij God aanbidden. 

Handeling: Bij het uitspreken van deze hymne staat het gelovige volk weer op omdat de wierookdrager het wierookvat aanbiedt aan de priester.

Eerste sluiting van het gordijn

Het gordijn gaat vervolgens dicht om Zijn lijden te herdenken. De dood is een beet in de hiel van God de Zoon, de Verlosser van de mensheid die mens is – voortgekomen uit een vrouw – en geen engel (Genesis 3:15).​

Handeling: Na het uitspreken van de Vrede aan het gelovige volk (‘Shlomo lkulkun’), wordt het gordijn gesloten.

Tweede opening van het gordijn

De tweede keer dat het gordijn wordt geopend vindt plaats tijdens de Opstanding van Christus uit de dood. Daarmee heeft Hij op Golgotha de dood gedood en de kop van het kwaad (de slang in de Tuin van Eden) verbrijzeld (Genesis 3:15 en Daniël 2:44). Het kwaad zal roemloos ten onder gaan in het eeuwige vuur, waar het nooit meer uit zal komen (Openbaring 20:9-10).

Handeling: Het gordijn wordt weer geopend. Vervolgens wordt het Gebed van de HEER gezongen door het gehele gelovige volk. De priester roept God aan om onze lichamen en zielen te heiligen, zodat het gelovige volk met een zuiver hart, met een gebroken geest en zonder schaamte Hem kunnen aanroepen. Vervolgens bidt de kerk tezamen het gebed dat Christus zelf ons heeft geleerd. 

Handeling: Deze hymne is een reactie op het uitroepen door de misdienaar dat het gelovige volk haar hoofd opnieuw moet buigen voor de barmhartige HEER. Dit in ontzag voor het ontvangen van de heilige en goddelijke Mysteries die aan God zijn aangeboden. 

Tweede sluiting van het gordijn

In deze periode wacht het gelovige volk op de terugkomt van Christus. Hij heeft ons de Heilige Geest gestuurd om ons de Weg te wijzen naar de volledige Waarheid (Johannes 16:13). Christus heeft ons aldus niet als wezen achtergelaten, maar een Trooster en Helper gestuurd om bij ons te blijven (Johannes 14:16-17).

Handeling: In de praktijk wordt deze hymne gezongen na de preek van de priester of bisschop. De priester, als de voorganger van het gelovige volk, neemt hij als eerste het Heilig Brood en de Geestelijke Drank. Dit doet hij op het Heilige Altaar. Op de liturgische waaier (‘marhwotho’) zijn de gezichten van de engelen te zien. De hemelse engelen zijn aldus met de shamoshe op het Altaar en zij verheffen met de kerk het Lichaam van Christus. De priester, als voorganger van het gelovige volk, neemt tijdens deze hymne als eerste de Eucharistie tot zich. Hij wendt zicht vervolgens tot het gelovige volk.

Derde opening van het gordijn

De derde keer dat het gordijn wordt geopend, staat voor de Wederkomst van Christus. Tijdens het derde deel, neemt het gelovige volk deel aan de Eucharistie en is zij verenigd met Christus.

Handeling: Bij het zingen van deze hymne kruist het gelovige volk haar handen zichzelf met Christus te kruisigen. Afhankelijk van de naam van de kerk of of de priester aanwezig is, wordt 1 van de strofen van deze hymne gezongen. 

Handeling: Na het aanbieden van het Heilig Brood en Geestelijk Drank keren de priester en de misdienaren om en wijzen zij naar het altaar. Bij het zingen van het woord ‘w-tesgud’ in deze hymne buigt het gelovige volk om Zijn Naam te belijden.